„Prawdziwe zło nie czai się w ciemnych zakamarkach, ale w ludzkiej duszy.”
Lubię kryminały, które oferują ciekawy klimat rozgrywanych miejsc jako dodatkowy bonus podróżniczy. Tym razem przenoszę się na południowy wschód Islandii, zaglądam do Akranes, usytuowanego na krańcu półwyspu, między dwoma fiordami. Morze otacza miasto z trzech stron, w czwartej dominuje góra. Zapierający dech w piersiach krajobraz kontrastuje z posępną atmosferą upadku. Ostre wiatry i mroczne sekrety przenikają ulice, docierają do starej latarni, u której stóp, na skalnym skrawku lądu, nastolatki odnajdują ciało kobiety. Rozpoczyna się śledztwo, w którym przez długi czas rodzi się więcej pytań niż odpowiedzi, brak poszlak, nieznany motyw zabójcy, czas ucieka, a prasa dociska o konkretne informacje.
Opowieść lodowata i klimatyczna jak islandzka zima. Dla fanów Camilli Läckberg
Elma wraca z Reykjavíku do nadmorskiego Akranes, żeby w małym, spokojnym miasteczku odnaleźć równowagę po zakończonym związku. Ledwo podejmuje pracę jako oficer śledczy, a już musi się zmierzyć z makabryczną sprawą: w okolicy opuszczonej latarni morskiej para nastolatków znajduje zwłoki kobiety. Samobójstwo czy morderstwo? Wkrótce okazuje się, że zmarłą znali wszyscy… ale mało kto chce o niej rozmawiać. W trakcie dochodzenia Elma i inni śledczy odkrywają szokujące sekrety z przeszłości ofiary, których echa, jak się okazuje, rozbrzmiewają do dziś. Dzieciństwo zmarłej było naznaczone rozpaczą i przemocą. Czemu nikt wtedy nie pomógł dziewczynce, skoro wszyscy domyślali się, czego doświadczała? Czy policjantom uda się rozwikłać zagadkę jej śmierci? Jak bardzo wstrząśnie to małą społecznością, w której wszyscy się znają? Debiutująca autorka w niespotykany sposób oddaje niesamowitą, klaustrofobiczną atmosferę odosobnionego islandzkiego miasteczka, a powolne odkrywanie prawdy wywołuje u czytelników skrajne emocje i… łamie im serca.
